Wedstrijd verslag KVV Ardennen - KSK Grembergen

En of het deugd doet.

Zaterdag 16:45u KSK Grembergen reist af naar (d)Ardennen. Reizen Saeys brengt onze spelers, staf en de 'die hard' supporters naar Ronse. Dit seizoen is Ardennen uitgeweken naar het stadium van Ronse. Een prachtig complex en een fantastisch kunstgrasveld is in afwachting van de aankomst van onze sterren. Al moeten we er in de rand toch vermelden dat we mogen fier zijn op onze medewerkers Marie-Christien en Juliana die instaan voor het poetsen van onze kantine en toiletten en dit toch wel duizend maal beter doen.

De sfeer op de bus is top en onze staf ziet het wel zitten om meerdere verplaatsingen met de bus te maken. Wij komen aan rond 18:15u. Ronse best wel een verre verplaatsing. De spelers begeven zich naar de catacomben terwijl de supporters zich naar de kantine begeven. Belegde broodjes, bokkepoten, salami, Nasi Goreng of hoe het ook mag heten komen tevoorschijn. KSK Grembergen is neergestreken in Ronse en voelt zich al direkt thuis. 

De sfeer is optimaal en iedereen hoopt op een overwinning terwijl we ons terdege bewust zich dat het geen makkelijke wordt. Nadat alle versnaperingen en drankjes genuttigd zijn begeven we ons met zen allen naar de zittribune vol spanning en zenuwen. Davy de vader van Jari Van Hauwermeiren heeft waarschijnlijk netels in zijn broek want hij heeft het moeilijk om ook maar één minuut te blijven zitten. De spelers van beide ploegen betreden het veld onder opzwepende muziek en vuurpijlen die de overkant van het terrein rood en groen kleuren. Het lijkt wel een bekermatch die er aankomt. Onze jongens zijn de eerste 15 minuten licht overgeleverd aan de snelle acties van Ardennen. Maar de volgende 30 minuten zijn voor ons. We overleefden de eerste 20 minuten, meermaals een cruciaal moment in vele wedstrijden, KSKG brengt snelle en mooie combinaties. Onze verdediging staat pal. Het mag toch ook eens gezegd Flo, Sander, Kobe en Warren spelen een dijk van een wedstrijd. 

Op de rust staat het 0-0 mede dankzij onze goalie Ward Smekens die werkelijk 2 mirakuleuze reddingen doet. Rust, receptie, een druppel en een koffie met appelcake en daar gaat de tweede helft van start. We zijn minuut 45:26 en Maxim besluit millimeters voorlangs. KSK is meer dan wakker uit de kleedkamers gekomen. Ardennen voelt de druk. Het spel gaat heen en weer. Ardennen en zijn supporters menen recht te hebben op een strafschop en de eerlijkheid gebied me te zeggen, daar kon de ref voor fluiten. Mag het geluk ook niet eens aan onze kant zijn. Ja toch. Minuut 54:23 Mo Elmarnissi breekt alleen door de verdediging en scoort 1-0. Ardennen in zak en as. Dit hadden ze niet zien aankomen.

 Ardennen heeft het moeilijk om terug in de wedstrijd te komen, KSK heerst. In de 68° minuut wordt Mo vervangen door Simon Vermachelen die zijn wederoptreden doet na een lange herstelperiode. Jordy wordt vervangen door Seppe en een moe gevochten Maxim die het toch iedere keer weer de verdediging zo moeilijk maakt wordt vervangen door Brian. De laatste 10 minuten zijn pompen voor KSK en zet de KSKG-supporters op het puntje van hun stoel. "Dju 10 minuten das nog lang" zegt Bart de papa van Mauro. Onze jongens blijven echter tot op de laatste second de voetballende oplossingen zoeken. Eindelijk klinkt het eindsignaal na 5 minuten te hebben overgespeeld halen we de buit binnen. De spelers van Ardennen liggen op de grond en herkennen hun meerdere. Onze coach Tim Bavré bracht een team dat zich heeft getoond als een mature ploeg die eigenlijk iedere tegenstander in onze reeks aankan. Liep alles perfect? Nee maar de inzet, vechtlust en het spelniveau zorgden ervoor dat wij de 3 punten in de bus konden meenemen richting Grembergen. Laat dit de start zijn van een fantastische reeks overwinningen die ons het behoud in eerste provinciale verzekert. 

Meer dan tevreden en met een uitgelaten sfeer, gans de wereld aan onze voeten, reden we richting onze sponsor De Verloren Zoon. Hopend op een extra rondje bij ieder rondpunt maar helaas. De shirts van de spelers gingen in de lucht en de liederen galmden door de bus. Dju wat doet dat deugd. Jammer dat Luc er door familiale verplichtingen niet bij kon zijn. 

Ik had het hem zo gegund.

 KAMPIOENEN!